Zwanger zijn in Dubai is heel anders dan zwanger zijn in Nederland. De cultuur, de medische kant, het klimaat, de bevalling en alles wat daarbij hoort gaat daar net even anders. Hier mijn verhaal…
We waren geëmigreerd en alles was net op orde. Ik had een mooi huis voor ons gevonden, de spullen uit Nederland stonden na 5 weken op de boot en in havens eindelijk in het huis. Alles was aangesloten, de poesjes waren zelfs overgevlogen en mijn partner was al gestart met werken. De eerste gasten waren op bezoek geweest en nu konden we beginnen met het ontdekken van de nieuwe omgeving en ik startte met het zoeken naar werk. Op een vrijdag bedacht ik mij dat ik eigenlijk de dag ervoor ongesteld had moeten worden. Nu is het wel vaker een dag eerder of later, maar deze keer was het anders. Ik had het gevoel dat ik deze keer niet ongesteld ging worden. Ik wist het zeker: ik was zwanger. Om nog soort van ‘de rust’ te bewaren, spraken we af dat als ik op zondagochtend nog steeds niet ongesteld geworden was, dat we dan een test zouden doen. Ik werd steeds zekerder van mijn zaak en kon die laatste nacht natuurlijk niet in slaap komen. Uiteindelijk ben ik om 7:00 de badkamer ingeslopen en ik zag vrij snel 2 streepjes. Het waren lichte streepjes, maar ze zaten er wel! Mijn partner geloofde het nog niet echt, dus na het ontbijt haalde we nog een test, een digitale deze keer. Op de verpakking stond dat er binnen 2 minuten een plus teken te zien zou zijn als je zwanger was. Het was overduidelijk, ik was de trap nog niet af en er stond al een dikke plus in beeld!
Na de eerste hysterie van ouders inlichten en blij zijn, hing er al snel een probleem boven ons hoofd. We woonden in Dubai en waren niet getrouwd. Dit is daar voor de wet niet toegestaan en je kan daarmee zwaar in de problemen komen. Adem in, adem uit.. Na behoorlijk wat telefoontjes was er een plan de campagne: ik vloog zo snel mogelijk naar Nederland en we moesten zo snel mogelijk trouwen. Een onwijs geregel! Documenten indienen, langs ministeries, stempels halen, aangetekende stukken van Nederland naar Dubai en weer terug… Uiteindelijk hebben we in 5 weken het huwelijk weten te regelen en trouwden we in Nederland, ik was precies 10 weken zwanger die dag.
Getrouwd en wel terug in Dubai begonnen de afspraken en controles. Deze zijn in Dubai een stuk frequenter en uitgebreider dan in Nederland. Elke maand ging ik op controle, kregen we een echo en werd naast je gewicht en bloeddruk, ook je urine gecheckt en bloed afgenomen. Bij één van de eerste afspraken begonnen ze over de ‘down-test’. Ik was daar heel stellig in dat ik die niet wilde, omdat dit risico voor het kindje met zich meebracht. Ze keken mij heel verbaasd aan… Hoezo? Dat risico was daar niet aan de orde, omdat ze de kans op het down-syndroom bepalen aan de hand van afgenomen bloed, de nekplooi meting op de echo en het neusbotje wat op de echo te zien is. Sinds kort is dit in Nederland ook zo, maar op dat moment ging dat hier nog heel anders. Wij hadden het geluk dat we elke maand naar ons kindje mochten gluren, alleen was hij toen al eigenwijs en heeft hij zijn gezichtje de halve zwangerschap achter zijn handjes verstopt!
Met 30 weken kregen we van de gynacoloog te horen dat zijn buikje iets achterliep in groei. Dit liep op dat moment 2 weken in groei achter en ze zou zich zorgen gaan maken als dit 3 tot 4 weken achter zou gaan lopen. Ook dit wordt in Nederland niet gecontroleerd, dus ik maakte mij in eerste instantie niet te druk. Ik kreeg de opdracht mee om dagelijks een uur op mijn linkerzij te gaan liggen, zodat hij gemakkelijk extra voeding binnen kreeg. In eerste instantie ging dat goed en liep hij bij de volgende controle nog maar 1 week achter. Daarna kwam er helaas een dip en toen hij 3 weken achter bleef lopen, besloot de gynacoloog om hem te gaan halen met bijna 39 weken. In de tussentijd moest ik veel lopen en oefeningen doen, zodat de kleine in zou dalen. Er werd een datum geprikt en dan mochten we ons melden in het ziekenhuis. Een afspraak maken voor de bevalling is daar een stuk gebruikelijker. Deels omdat Arabische vrouwen vaak liever bevallen met een keizersnede en deels omdat er veel expats wonen. Die willen dan graag bevallen op het moment dat de familie er is. Natuurlijk bevallen wanneer de baby er klaar voor was had mijn voorkeur, maar als het gaat om de gezondheid van de kleine baas dan gaat dat altijd voor natuurlijk.
Binnenkort een stuk over bevallen in Dubai…
