Toegegeven, ik heb best een gat in mijn hand. Altijd al gehad en ik heb ook niet meer de illusie dat dit anders wordt. In mijn single life was dat ook niet zo’n probleem en vond ik een week rijst met tonijn uit blik volledig acceptabel als daar een mooi jasje van G-sus tegenover stond. Inmiddels gaat deze redenatie niet meer op. In mijn mannenhuis wordt goed gegeten en mijn koters groeien sneller uit hun broeken en schoenen dan ik vrachtwagenachteruitkijkspiegeltjes kan zeggen. Nu vind ik het zeker geen straf om op pad te gaan voor kleding voor wie dan ook, integendeel: zet mij in een willekeurige supermarkt en ik ben al gelukkig. Er hoeft maar een leuk etiket of een schattig beestje op de verpakking te staan en ik ben hooked. Hoppa, zo het winkelwagentje in. Precies zoals die slimme marketingcowboys het hadden bedacht.
Pure noodzaak
Nu is dit nog redelijk onschuldig maar zo af en toe neemt het ernstigere vormen aan. Ik kan bijvoorbeeld serieus denken dat de aanschaf van dat leuke houten bingospelletje van zestig euro noodzakelijk is om gelukkig verder te leven. In mijn hoofd ontstaan allerlei argumenten om dergelijke aankopen te rechtvaardigen en die pinpas te laten gloeien. Tijdens mijn zwangerschappen ging het van kwaad tot erger. De hamster in mij ging los. Zo zit ik negen maanden na de geboorte van mijn jongste zoon nog met een jaarvoorraad wattenstaafjes, zakdoekjes en koffiefilters. Waarom weet ik ook niet maar toen leek het echt heel logisch.
Eddie van de pakketservice
Indertijd stond Eddie van de bezorgdienst dan ook dagelijks op de stoep. Na verloop van tijd voelde hij zich vertrouwd genoeg om via de achtertuin ons huis te betreden en begroette Mauck hem als zijn beste vriend. Het zal dan ook niemand verbazen dat ik een fervent online shopper ben. Hele avonden kan ik speuren, mandjes volproppen en aan het eind van de shopsessie alles weer uit het mandje kieperen. Heerlijk! En ja, ik geef mezelf een schouderklopje als ik de verleiding heb weerstaan en niets heb gekocht. Toen Mauck opperde dat de baby ‘Eddie’ moest gaan heten, wist ik dat mijn koopdrift zijn hoogtepunt had bereikt en mijn banksaldo zijn dieptepunt. Het één kan niet zonder het ander. Maar ook in dat geval: hormonen namen me over, ik kon er niets aan doen.
Vroeg beginnen
Nu Mauck zes jaar is geworden, vinden manlief en ik dat het tijd wordt dat hij zakgeld krijgt en leert om met geld om te gaan. Aangezien dit niet mijn sterkste kant is, wordt dit nogal een uitdaging. Hij vindt ook van alles leuk en fantaseert al over de Playmobil die hij nog graag wil hebben en die supergave Supermario bestuurbare auto terwijl er nog geen euro in zijn spaarpot ligt. Ook het begrip zakgeld zag hij net iets anders dan wij: mama, wanneer krijg ik die zak geld nou van jullie?
Deze 34-jarige mama van Mauck (6), Lenn (2) en Just (9 maanden) is vrouw van de leukste man, kan niet zonder vriendinnen van vroeger en later aangehaakte exemplaren, Milka Oreo, maxi rokken, kinderboeken en kitscherige hertjes. Kijkt altijd bij mensen naar binnen en moet de nieuwste Chanel-lakjes hebben (maar gebruiken kost teveel moeite :)).
