Je kent vast wel de verhalen van die zangers en musicalsterren die een poliep hadden, geopereerd moesten worden en twee weken niet mochten praten. Artiesten als Jan Smit, Gerard Joling, Guus Meeuwis en Frans Bauer gingen mij voor. Nu is dus ook Claudia van Oh yeah baby aan de beurt. Jawel mensen, ik bevind mij in goed gezelschap! 😉
Mijn stem is mijn stem niet meer
Mijn stem is al bijna een jaar mijn stem niet meer. Mensen die mij nog niet zolang kennen en mijn voicemail horen, die herkennen mij er niet in terug. Ik heb nooit een hoge meidenstem gehad, maar de laatste driekwart jaar klink ik als een vrachtwagen chauffeur van 65 die dagelijks drie pakken zware shag rookt en iedere avond om 4:00 de kroeg uitgeschopt wordt. In werkelijkheid ben ik 35 lentes jong, heb ik in al die jaren bij elkaar opgeteld 1,5 sigaret gerookt en ben ik voor het laatst echt naar een festival geweest in februari 2016.
Naar de dokter
Het begon een jaar geleden met af en toe een paar dagen wat schor en hees. Dit trok steeds weer weg. Alleen werden deze schorre en hese periodes steeds langer en sinds afgelopen zomer vraagt iedereen of ik een peukie wil of hoe mijn avond gister was. Die stem is gebleven en wordt steeds erger. Na 45 verschillende mensen om mij heen die allemaal zeiden dat ik er toch echt naar moest laten kijken, ben ik toch maar een keer naar de huisarts geweest. Deze stuurde mij door en daar zat ik dan vanmiddag bij de KNO arts in het ziekenhuis.
U heeft een poliep op uw stembanden
Na het beantwoorden van verschillende vragen keek de co-assistent steeds bezorgder. Hij wist overduidelijk niet wat hij met mij aanmoest. Geen allergieën, rookt niet, gezond, niet ziek geweest het afgelopen jaar, gebruikt geen medicijnen. Nee, ook zing ik niet voor mijn beroep en ik werk ook niet in een call-centre. Daar moest de KNO arts aan te pas komen die met een slangetje, via mijn neus in mijn keel ging koekeloeren. Ik kan je vertellen: dat kriebelt en je mag NIET lachen.
Niet praten
Daar zat hij dan, mijn poliepje. ‘Ja mevrouw, ik zie het al. U heeft een poliepje op uw stemband en die kan ik gewoon operatief voor u verwijderen. Ik breng u dan onder algehele narcose, ik haal het weg en dan mag u alleen twee dagen niet praten.’
‘………..Wat zegt u? Twee dagen niet praten? Ik heb een eigenwijs zoontje die nu al de ballen uit zijn broek lacht als hij dit hoort.’ Toch is dat hoe het zal moeten gaan. Dat wordt lachen, denk je niet? De arts zag de schrik in mijn ogen: ‘U houdt wel van praten schat ik zo in?’.
Therapeutisch mijn waffel houden
Ik moet eraan geloven. Twee dagen niet praten werkt misschien wel therapeutisch voor mij. De realisatie hoeveel ik op een dag wil zeggen en is alles wat ik wil zeggen en er altijd zomaar gewoon uitflap wel zo relevant? Ik geloof dat ik het antwoord al weet…
To be continued!
