Ja je leest het goed. Opeens blijven de ‘subtiele hints’ de lucht uitvallen. Een beetje alsof het universum je vertelt: het is tijd voor een baby! Toeval of teveel chippies?
De juffen op de opvang
Een paar weken geleden vroeg juf José ‘Claudia, mag ik je wat vragen?’. Natuurlijk mag dat, maar ik voelde al dat er een ‘bijzondere’ vraag aankwam en dat het niet zou gaan over hoe laat ik Otis zou komen ophalen die dag. ‘Moet je mij misschien iets vertellen? Ben je soms zwanger?’. ‘Uuhhh nee, zover ik weet niet! Hoezo dan?’. ‘Nou, Otis heeft het steeds over baby in de buik en ik dacht dat hij misschien thuis iets opgevangen had’. Nu waren er inmiddels wel aardig wat baby’s geboren de laatste tijd en was er ook een vriendin langsgekomen waarbij we Otis vertelde dat er een baby in haar buik groeide, dus misschien dat dit was blijven hangen? Zou kunnen! Bij de opvang begon het aanpraten van de zwangerschap in ieder geval!
Een goede vriendin
Een week later belde mijn goede vriendin en na het standaard ‘Hoe is het?’ en koetjes en kalfjes praatje, kwam het hoge woord eruit. ‘Clau, waar ik eigenlijk voor bel… Ben je misschien zwanger? Zo’n gevoel had ik en ik dacht: ik moet je even bellen erover…’. Hilarisch toch?
Mijn eigen Otis
Ja, van je kind moet je het hebben! Nu moet ik zeggen dat Otis gek is op baby’s en dat hij op de opvang ook vaak de juffen mag helpen. Flesje geven of speentje aangeven, dat soort dingen. Hij vindt baby’s fascinerende wezentjes en wil ook altijd even kijken als hij er één in zijn vizier krijgt. Even het handje aanraken en zeggen ’Hallo baby!’. Over hoofdjes aaien is ook favoriet! Nu stonden we vorige week samen in de badkamer toen we tanden stonden te poetsen voor het vertrek vanuit huis. Toen zei meneer opeens ‘Je weet toch mama, die baby?’. ‘Welke baby Otis?’, totaal niet begrijpende waar hij op doelde. ‘Die baby in jouw buik!’. Huh? Ik weet niet hoor, maar probeert het universum mij iets duidelijk te maken? Is het soms tijd voor een baby of wil mijn omgeving dat heel erg graag?
Het is tijd voor een baby…of misschien niet
Ik ben best een leuke moeder, maar om nou te zeggen dat ik het allemaal onder controle heb, nee! Mijn kind eet sowieso geen warm eten (op gehaktballen na). Wel brood, fruit en een verdwaalde augurk. Oh ja én gebakken ei en gebakken vis. Bij zijn vader daarentegen eet hij soms per ongeluk groente, maar dat zal hij doen in een vlaag van verstandsverbijstering. Of om zijn mama te plagen ;-). Hij heeft ook nog nooit van doorslapen gehoord en luisteren kan hij soms alleen onder dreiging van de iPad de deur uitdoen, dus aan mijn moeder-skills valt nog wel wat te sleutelen. Misschien is dat het wel! Heb ik zo intensief geoefend dat een nummer twee alleen maar beter kan gaan?
Voor nu kan ik er alleen nog maar om lachen. Leuk dat iedereen mij graag zwanger ziet! Universum, de hints zijn luid en duidelijk! Dank u! Een tipje: een doorslapend kind zou misschien wel de doorslag kunnen geven… Kijken of er geluisterd wordt!
Lezen over mijn eerste zwangerschap in Dubai? Dat kan!
