Voor opvoedtips moet je niet bij mij zijn. Ik ben geen opvoed-goeroe, verre van zelfs. Ik heb een kind en dat voedt ik op en klaar. Of ik dat goed doe, dat weet niemand. Wel weet ik dat rustig blijven en je emoties onder controle houden erg belangrijk is. Zo’n klein mensje stelt je geduld soms erg op de proef!
De situatie oftewel: het geduld van mama wordt op de proef gesteld
Je kent het hopelijk vast wel. Een nacht van 4,5 uur, waarin je 3 keer uit bed bent geweest om je oogappel gerust te stellen. Oké, let’s do this! Vanaf het moment van opstaan, meestal een uur of zes, is alles mis. Je probeert hem van zijn spenen af te krijgen en tijdens het verschonen van zijn luier wil hij ze alle 53 vasthouden. Huilen. Vervolgens gaan jullie samen naar de keuken om koffie of thee te zetten en een ontbijtje te maken. Het broodje is net klaar en hij wil toch niet het beleg wat hij 5 seconden daarvoor gekozen heeft. Huilen. Het kind loopt boos weg en stoot zijn teen tegen een drempel. Nog harder huilen. Dit alles binnen de eerste 5 minuten nadat je je bed uitrolt. Hele-diepe-zucht…
In jouw hoofd
‘Rustig blijven, tel tot tien. Oké, tot 20 dan. Hij is gewoon moe, net als jij. Jeetje, stel je niet zo aan. Dat gehuil hier ook altijd in huis. Je hoeft echt niet altijd overal om te huilen. Waarom moet altijd alles zo moeilijk? (vervolgens een lelijk woord wat ik niet wil herhalen).’
Rustig blijven
Gelukkig blijft het maar bij gedachtes. Ik weet na 3 jaar moeder zijn namelijk heel goed dat het mijn frustraties zijn en dat het uiten hiervan niets oplost. Dat maakt het alleen maar erger. Ik haal dan nog maar een keer diep adem en realiseer mezelf dat Otis moe is, net als ik en dat we dan allebei gewoon iets minder kunnen hebben. Gewoon even doorbijten.
Vijf minuten later is alles weer normaal en lijkt het alsof er nooit iets gebeurt is. Dan heb ik mijn lieve, blije Otis weer terug en ben ik blij dat ik mij in heb kunnen houden. Al lukt dat nog niet altijd…
