Otis en ik zijn verhuisd! Voor Otis is dit een nieuw huis en voor mij een oud huis. Hier woonde ik al voordat ik naar Dubai ging en voordat ik Otis had. Nu woon ik hier weer als alleenstaande moeder. Toch gek om hier weer terug te zijn…
De laatste keer in mijn eigen huis
Daar lig je dan, voor het eerst weer in je oude slaapkamer. De laatste keer dat ik hier sliep was ik bloednerveus. Het huis was praktisch leeg en ik had mijn baan opgezegd. De wekker zou gaan om 4:00, want ik moest op tijd op Schiphol zijn. Ik ging namelijk emigreren naar Dubai.
Relaties en de liefde
Nadat mijn vorige relatie vlak voor mijn 30ste verjaardag na bijna 6 jaar over was, vroeg ik mij af of ik ooit nog gelukkig zou worden. Dat ik 30 werd was toch wel een ding voor mij en dat zo vlak daarvoor alles op zijn kop stond hakte er behoorlijk in. Ik had ook de droom om moeder te worden, dus dat leek op dat moment ook verder weg dan ooit. Toch leerde ik al binnen een half jaar een nieuwe liefde kennen via een datingsite en het leek te mooi om waar te zijn. Dat dit nog kon! Hij kreeg een baan aangeboden in Dubai en na een weekend citytrip besloten we ervoor te gaan, ondanks dat we elkaar op moment van emigreren nog maar 10 maanden kenden. Ik zegde mijn baan op en daar ging ik, de liefde achterna. Vlak daarna raakte ik zwanger en toen we daar een jaar woonde werd Otis geboren.
Toekomstbeeld
Gezien de titel snappen jullie dat dit helaas niet zo gelopen is als ik gehoopt had. Zonder op de details in te gaan heb ik ervoor gekozen om niet door te gaan met deze relatie. Ondanks dat het mijn eigen keuze is, is dit niet hoe je je eigen toekomst voor je ziet. Ook ik hoopte dat dit mij niet zou overkomen, maar toch is het zo en dat is best confronterend.
Alleenstaande moeder
Alleenstaande moeder zijn is zwaar. Waar ik van vriendinnen berichtjes krijg met: ‘X ligt puppie op bed, he he even zitten’ heb ik dat niet, nooit. Het gezin bestaat uit Otis en ik en daar moeten we het mee doen. Ik geniet onwijs van hem, maar hij is wel een baasje met het temperament van een wilde stier en het geduld van een een dozijn kinderen die de ijscoman de straat in horen rijden. Kortom: pittig dus!
Nu dus een nieuw begin voor ons met hopelijk veel rust. Wie weet gaat hij hier wel beter slapen… Wish us luck!
