Ik weet dat ik mezelf en mijn kind niet met een andere situatie mag vergelijken. Stiekem doe ik dat toch op sommige onzekere momenten. Hierdoor komen er soms aardig wat twijfels als moeder boven drijven…
Onzekere moeder
Begrijp mij niet verkeerd, ik ben heus geen onzekere moeder die overal een boek voor raadpleegt of online onderzoek gaat doen. Ik heb wel een beeld voor ogen over de moeder die ik ben en wil zijn voor mijn Otis. Toch zijn er momenten, vooral met leeftijdsgenoten van mijn peuter erbij, dat ik soms echt ga twijfelen aan mezelf.
Twijfels als moeder
Andere kinderen van zijn leeftijd eten wel warm eten, zijn van hun speen af en slapen al jaren de nacht door. Helemaal als ik nadenk over deze drie dingen bij elkaar, dan vraag ik mij op sommige momenten serieus af of het aan mij ligt.
Ben ik wel streng genoeg?
Moet ik toch misschien strenger zijn? Hem in de avond gewoon warm eten voorschotelen en als hij dit niet eet, dan is dat jammer voor hem? Zonder avondeten naar bed, net zolang totdat hij het wel gaat eten? Ik vind het nogal Middeleeuws en in mijn geval volgt dan gelijk ‘dan zal hij vannacht wel nog meer moeite hebben met slapen’. Als ik honger heb, dan kom ik ook niet in slaap namelijk. Aan de andere kant zullen kinderen zich nooit vrijwillig uithongeren toch?
Speen weg
Zal ik die spenen op een dag gewoon samen ritueel weggooien of aan een ballon de lucht in laten gaan? Uiteraard zal dat heus wel lukken, maar voor mijn zoontje is dat echt nog zijn troost en het geeft hem een geborgen gevoel bij het in slaap vallen. Moet ik dit hem echt in één keer rigoureus afnemen of langzamer afbouwen?
In slaap vallen
Bij het slapen gaan wil hij vaak dat ik even bij hem kom zitten en hem over zijn rugje aai. Nu is dat natuurlijk helemaal niet erg als dat bij het naar bed brengen 5 minuten duurt. In ons geval is dat echter totaal misschien wel 4 x 30 minuten gedurende de nacht. Ook niet oké! Toch wil ik vaak als ik ’s nachts uit mijn slaap gerukt wordt dat hij zo snel mogelijk weer vertrokken is. Keuzes, keuzes…
Even doorbijten
Blijkbaar komt het steeds neer op: even doorbijten. Gewoon hard zijn en even een periode extra zwaar om hem iets aan- of af te leren. Toch blijf ik daar tegenaan hikken, terwijl ik wel weet dat ik het gewoon moet doen. Als je al 3 jaar slecht slaapt, dan is het een extra zwaar vooruitzicht.
Het klinkt zo gemakkelijk
Het klinkt allemaal zo gemakkelijk. Tijdens mijn zwangerschap had ik ook een ideaalbeeld voor ogen. Mijn kind zou alles eten, nooit een speen krijgen en gewoon de nacht doorslapen. In het echte leven zijn er soms situaties, waardoor je allang blij bent dat bijvoorbeeld je kindje met reflux na drie uur huilen van de pijn, eindelijk tot rust komt met een speentje. Daardoor krijg je toch twijfels als moeder.
Plan de campagne
Ik weet wat mij te doen staat. Niet vergelijken met anderen, want iedere situatie en ieder kind is anders. Ook weet ik dat ik best wat strenger mag zijn als ik wil dat mijn peuter stappen vooruit maakt op deze vlakken. Alleen is de keiharde aanpak niet iets wat bij mij past. Het moet wel goed voelen.
Het twijfel-moment is weer voorbij en ik ga het anders doen. Fase 1: alleen een speen om te slapen! Fingers crossed…
Meer mom struggles? Check de blog!
