Nee, zo ga ik echt niet worden hoor! Vreselijk! Je wilt er niet aan mee doen, maar toch gaat het gebeuren. Ook al heb je het zelf niet door… Jou kleine prins of prinses is toch ook zeker de leukste en liefste ter wereld? Als een ander kindje van dezelfde leeftijd het dan iets beter doet, denken we allemaal ‘Who cares? Ieder kind is anders!’. Dat is ook zeker waar! Toch kwam ik een aantal manieren tegen waarop ouders zich laten kennen… Concurrentiedrang bij ouders is niet aan te ontkomen!
1. Ontkenning
Iedere ouder heeft what’s app groepen met andere ouders, waarin je elkaar op de hoogte houdt, overlegt hoe dingen gaan en elkaar vragen stelt. Je stuurt een bericht met daarin meerdere vragen, waaronder ‘Hoe gaat het met de tandjes van Bobby?’. Op alle andere vragen of opmerkingen wordt gereageerd, maar alleen daarop blijft het stil…. Jij weet genoeg!
2. Show off
‘Mijn kind spreekt al 3 talen! Oh, Otis doet dat nog niet?’ Lichtelijk overdreven, maar je begrijpt de insteek! Op zijn eerste verjaardag kreeg hij een puzzel waar met grote letters op stond dat het geschikt was vanaf 3 jaar oud. Mijn reactie: ‘Oh wat leuk, ik bewaar deze nog even.’ ‘Oh dat is niet nodig hoor, toen die van mij 1 werd legde hij deze zo in elkaar’… Aha, de nieuwe Stephen Hawking is opgestaan begrijp ik?
3. Zoeken naar pluspunten
Ach, elk kind heeft zijn eigen tempo. Klopt, maar ondertussen… Ook ik zoek naar de pluspunten waarin mijn kind afwijkt van de standaard. Otis is vrij licht voor zijn leeftijd, maar hij kan daarom nog lekker in de draagzak op mijn buik! Hij heeft nog maar 4 tandjes, maar ach dan lijkt hij nog lekker lang zo klein. Hij slaapt niet goed, maar zo heb ik nog meer tijd in een dag om van hem te genieten!
Doen we dat niet allemaal? Want op welk punt onze kindjes ook afwijken, voor iedere trotse ouder zijn ze ondanks alles de allerliefste van de wereld!
