Oké, ik hoor je denken… Clau, hoeveel delen volgen er in godsnaam nog? Na ‘Mijn kind en zijn speen die binnenkort echt uit elkaar gaan’, kwam het lozen van speen nummer één en het dumpen van nummer twee was peanuts. Dan is dit toch zeker wel het laatste deel en is dat arme kind intussen speenloos toch?
Nou, niet bepaald nee… Ik geef jullie even een status update!
Goed gesprek
Aangezien het kind al drie jaar is, kun je er tegenwoordig ook een goed gesprek mee voeren. Niet over vluchtelingen of Donald Trump, maar wel over onderwerpen die hem bezig houden. Na een ontzettende driftbui had ik een goed gesprek met Otis. Even voor de duidelijkheid: als meneer zijn zin niet krijgt, dan gaat hij nogal eens huilen en als hij dan niet eens meer weet waarom hij huilt, dan vraagt hij steevast om dat stuk rubber.
Otis zat bij mij op schoot uit te snikken.
Ik: ‘Lieverd, waarom moet je toch zo hard huilen? Je kunt toch niet eeuwig met die speen? Die moet echt een keer weg. Anders wordt je nooit een grote jongen.’
Otis: ‘Mama, je mag hem niet weggooien.’
Ik: ‘Waarom niet schat?’
Otis: ‘Dan ga ik heel hard huilen mama.’
Conclusie: hij is er nog niet klaar voor. Maar wanneer is hij er dan wel klaar voor? Moet ik meer pushen? Of toch cold turkey die speen afpakken?
Brainwashing tactiek
Uiteraard was ik al begonnen met de brainwashing tactiek. Oftewel tussen neus en lippen door iedere dag laten vallen dat grote jongens geen tuttie meer hebben. Iedere dag lezen we ook een keer het boekje van Hugo de Haas hoeft geen speentje meer samen. Ook hangt er een zelfgemaakte poster met tekeningen (oh ja joh, zo creatief?), met daarop ‘Otis wordt een grote jongen’. Daaronder staat ‘Grote jongens…’ en met tekeningen heb ik daar aangegeven wat dus de bedoeling is. Onder andere natuurlijk een grote speen met een rood kruis erdoor. Grote jongens hebben namelijk geen speentje meer!
Speenloos naar logopedie?
De vakantie liep ten einde en daar kwam tegelijkertijd de afspraak met de juf van logopedie in zicht. We hadden natuurlijk afgesproken dat tijdens de vakantieperiode als er geen logopedie was, dat Otis dan van zijn speentje af zou komen. Anders hadden vervolg afspraken namelijk geen zin. Hallelujah voor mij viel hij toevallig twee avonden voor de eerste logopedie afspraak steeds in slaap zonder speentje. Toch een kleine overwinning dus, ook al waren we er nog niet officieel vanaf! Dat waren dan ook de enige twee avonden, maar dat wist ik toen nog niet.
Logopedie
Daar kwamen we dan bij de juf en uiteraard vroeg ze of hij al speenloos was. Ik vertelde eerlijk dat hij tegenwoordig zonder speen in slaap viel (dat was tenslotte al twee avonden zo, ook al gaf ik hem tijdens het wakker worden in de nacht wel dat ding, maar goed). Ze zei dat hij zo netjes zijn mondje dichthield en dat hij zoveel woordjes goed zei! Ze was trots en ik viel natuurlijk van mijn stoel van verbazing…
Tuttie tussenstand
Start: 3 tutties
Huidige status: nog steeds 1 tuttie
We zijn er dus nog niet en gaan vol goede moed verder! Bring it on: speenloos door het leven!
