Inmiddels zijn we een week verder sinds de vorige update en het was een week met ups en downs. Slaapcoaching is niet niks en moet je zeker niet onderschatten! In je eentje (of samen met een tweeling!) is het misschien ook wel extra pittig…
Downs
Waar ik hem voorheen altijd even liet gaan als hij wakker werd, moet ik met deze tactiek gelijk in actie bij iedere kik. Dat is niet erg, maar als je zelf steeds nét 1 uurtje slaapt, dan kun je nog wel eens denken: ‘Huh, wat? Waar ben ik? Wat voor dag is het? Oh, slaapcoaching!‘. Niet als zombie, maar als ‘mombie’ ga je op de automatische piloot je bed uit en volg je braaf de instructies.
Er zijn ook nachten waarbij je gerust 2,5 uur zit te wachten tot hij weer in slaap valt. Of een ‘dag’ die al begint om 3:15. Ik ga soms maar gewoon voorover op mijn eigen benen liggen en ben dan zo moe, dat ik zonder moeite in een winterslaap zou kunnen donderen. Meneer niet, die staat springend in zijn bed en doet kiekeboe met zijn schaduw…
Daarnaast is je hele dagindeling anders en ben je overdag ook bezig met het aantal uren dat hij totaal slaapt, op welke momenten en hoeveel uren er tussen deze momenten inzitten. Omdat je een cyclus moet doorbreken is dat echt lastig, want je hebt het niet in de hand. Je kunt op je kop gaan staan en 342 keer de Macarena achterstevoren dansen, het kind moet toch zelf in slaap vallen. Het vereist dus enorm veel geduld.
Ups
Er is zeker vooruitgang op een paar andere punten, sinds we de training gestart zijn. Hoera!
- Otis is van zijn flessen af!
Hierdoor eet hij een stuk beter en vraagt hij ook echt om eten. Zo ken ik hem niet! Hij eet nog niet ‘normaal’ hoor, avondeten blijft een ding, maar brood (met één soort beleg) en fruit is echt enorm vooruit gegaan! - Otis is een stuk meer relaxt en ook rustiger overdag.
Hij vroeg altijd veel aandacht en was vaak hangerig. Ik merk dat hij sinds een paar dagen na de start van de training zich een stuk beter zelf kan vermaken! Wat een verademing om gewoon eens wat te kunnen rommelen in huis. Het is hierdoor echt een stuk gezelliger samen en we genieten veel meer van elkaar! (Niet dat we dat daarvoor niet deden, maar toen was alles wel een stuk moeizamer).
Gaat het lukken?
Ik maak mij zorgen. Zal slaapcoaching wel aanslaan bij Otis? Waar de meeste kinderen die deze training volgen met twee weken ’s nachts doorslapen, lijkt dat bij mijn exemplaar nog lang niet in zicht. Op het moment dat ik dit schrijf zitten we al op dag tien. Oké, we hebben nog een paar dagen, maar zou het hem lukken om zelf de cyclus te doorbreken? Ik hoop het echt!
Volgende week volgt een nieuwe update, hopelijk van een uitgeruste moeder met een uitgerust kind!
