En dan ben je ineens moeder van twee! En ik kan niet anders zeggen, dan dat het geweldig leuk en geweldig pittig tegelijk is. Daarom probeer ik rust, reinheid en regelmaat als motto toe te passen in ons leven. Alleen alledrie zijn een enorme uitdaging…
Rust
Nacht: Redelijk. Overdag: nul. De nachten worden niet beheerst door onze mini maar onze oudste. Een onrustige slaper met nachtmerries. Gillen alsof z’n leven ervan afhangt en bewegen alsof het bed in elkaar stort. Vervelend voor hem en stiekem ook voor ons. Op dit moment lopen we bij een osteopaat en hij lijkt er echt rustiger door te worden. Beter de dag verwerken is de grootste winst. Zo leren we na bijna 2 jaar elkaar steeds weer een beetje beter kennen.
Het inslaap gaan blijft een moment van geduld. Al gaat ook dat steeds sneller en beter. De dag wordt in bed minuscuul doorgelopen. Alle uitjes en namen van iedereen die hij heeft gezien passeren de revue, prima als dat werkt voor hem. De grote uitdaging heeft de afgelopen weken meer gezeten in de huiluurtjes van onze mini. Want bij de eerste gil is zijn grote broer meer waakzaam en dienstbaar dan de hele politiemacht bij elkaar en moet hij er voor hem zijn. Of erger…solidair mee schreeuwen.
En de kleine meneer is een schatje. Een liefie, maar met een temperament. Dus als hij moe is, honger heeft of nog erger; verborgen reflux, dan zet hij het op een schreeuwen. En dat kan hij goed. Een paar weken heeft hij ons geduld enorm op de proef gesteld. Helemaal toen mijn vriend in zijn late dienst zat. Gelukkig is daar oma, mijn mama, die mij en mn twee mannetjes enorm heeft geholpen. Over supermama gesproken….
Overdag score nul. Ja wat moet je daar over zeggen. Spelen, eten, drinken en slapen volgen elkaar in rap tempo op. En als ze samen slapen is het tijd voor het huis. Al is dat niet altijd zichtbaar..maar dat geeft niet. Die automatische piloot staat inmiddels aan en zal voorlopig wel aanblijven.
Reinheid
Tja wat is reinheid…schone kleren…dat lukt nog (’s ochtends zijn ze echt altijd schoon hoor!). Flessen en spenen worden heet gewassen en regelmatig uitgekookt. Dat lukt ook. Billen worden tijdig onderhouden en de badjes zijn een feestje op zich. Aan persoonlijke reinheid geen gebrek. Maar dan de rest… als je tegen een uur of 12 ’s ochtends het huis binnenloopt: schrik niet. Er is niets ontploft. Er wordt hier gespeeld en geleefd en ik doe echt hard mijn best om alles bij te houden… Ja, met bijhouden ben ik al blij. Viezigheid wil ik niet. Maar rommel hoort al een beetje bij mij, laat staan met Mees en Joost erbij. En ja, ik zou inderdaad ook in plaats van samen stempelen nog een keer extra kunnen poetsen, maar stempelen of muziek maken is toch echt veel leuker!
Regelmaat!
Regelmaat: redelijk. Nu na 3 maanden hebben we een aardig ritme. De start van de dag wisselt wat, maar we mogen niet klagen. Na een paar regelweken (wie heeft bedacht dat dit regeldagen zijn?) gaat het aardig soepel. Als we maar kijken en luisteren naar de wensen van beide heren en naar de klok, dan hebben we zeker regelmaat. Gelukkig heb ik de tijd (gehad) om dat te ontdekken. Want ik ben nog steeds aan het genieten van mijn verlengde verlof.
In het nieuwe jaar mag ik weer aan de slag. En we zullen zien hoe die vernieuwde regelmaat zich dan weer moet vormen. Niet alleen bij de heren, maar zeker ook bij mij. Ach… als ik iets heb geleerd door het mogen krijgen van kinderen is het wel dat je niets kunt plannen. We merken het wel. En hoe lastig dat voor mij ook soms is, daar zal ik aan moeten wennen.
De rust en regelmaat, die komen vanzelf als we iets verder zijn in de tijd… En die reinheid, vraag me dat over een paar jaar maar weer!
Aangenaam Marleen! Mama van Mees en Joost. Ik deel graag mijn ervaringen als werkende mama in een mannenhuis, waar ik mijn best doe om een lieve, grappige en alles kunnende mama te zijn en daarnaast natuurlijk ook een fantastische en jaloersmakende vriendin. Mijn blog gebruik ik als uitlaatklep. Misschien voor jou ter inspiratie, bron van herkenning of gewoon om even nergens anders aan te denken.
