Inmiddels is het weer aardig recht getrokken, maar ook ik had ‘last’ van een schoenentik. Last kun je het eigenlijk niet echt noemen natuurlijk. In mijn geval viel het onder ‘professionele interesse’…
Hoe mijn schoenentik ooit begon
Ik heb jaren geleden voor vijf jaar bij Nike gewerkt. Dat was op het hoofdkantoor in Hilversum, waar we onder andere de kledingcollecties voor Europa, het Midden-Oosten en Afrika bedacht en uitgewerkt werden. Op de ‘campus’, het waren namelijk meerdere gebouwen, uiteraard voorzien van sportmogelijkheden, was ook een winkel. Daar ging het geloof ik een beetje mis.
Alleen even kijken dan?
Deze winkel was de employee store en die zat in het hoofdgebouw. Hier liep je dus letterlijk langs, als je een iemand voor een afspraak bij de receptie ging afhalen, als je iets te snacken ging halen en als je ging sporten of lunchen. Zeg maar iedere dag dus. Tja, dan loop je ook iedere dag even naar binnen om een professionele blik te werpen toch? Wat was er nieuw binnen op het gebied van kleding waar jij aan gewerkt had en hoe zag het eruit? Uiteraard liep ik dan ook een rondje langs de schoenen.
Schoenentik: mijn schoenen hadden hun eigen kast
Bij deze baan hoorde ook een pas met korting, maar liefst 50% in die tijd! Tussen de dertig en vijftig euro kocht je dus een paar van de gloednieuwste sneakers! Je snapt dat ik regelmatig met iets de winkel uitliep. Soms kocht ik zelfs meerdere paren per week. Er was een moment dat ik woonde in een huisje van in totaal denk ik 45 vierkante meter, maar daarin stond een kast, puur en alleen voor de schoenen. Ik had er geloof ik zo’n 65 paar, in diverse modellen en kleuren. Deze bleven natuurlijk allemaal netjes, want je had er zoveel, echt slijten deden ze niet… Sneakers, pumps, espadrilles, laarsjes, alles! Dat was nog eens een mooie tijd….
Andere prioriteiten
Inmiddels woon ik in een groter huis, waarin mijn kleding- en schoenenkamer plaats heeft gemaakt voor een kinderkamer. Met de komst van een kindje verschuiven ook je prioriteiten qua uitgaven. Want tja, heb je dat 66ste paar schoenen echt nodig? Niet echt dus. En een paar kleine kinderschoentjes is natuurlijk ook zo schattig! Nu is Otis dus degene met een ruime schoenencollectie.
Mijn laatste aanwinst
Denk nu trouwens niet dat ik nooit meer nieuwe schoenen koop… Van schoenen heb je natuurlijk nooit genoeg! Mijn laatste aanwinst is een paar lage leren sneakers met panterprint. Ze hebben een toffe zool van riet, een beetje het espadrille gevoel, dus helemaal leuk voor het voorjaar! Ik kocht ze online bij Sacha, lekker thuis passen zonder het gedoe van drukke winkelstraten wat mij veel tijd kost. De volgende dag waren ze al in huis!
Bekentenis
Ik kan eerlijk zeggen dat mijn schoenen tegenwoordig geen eigen kast meer hebben. Deze deel ik namelijk met vriendlief en Otis! Op het eerste gezicht lijkt de schoenentik dus verleden tijd. Wel moet ik bekennen dat ik beneden in mijn box nog twee kasten heb staan en wat daarin staat…. Dat zeg ik lekker niet! Tja, je blijft een vrouw he?
Durven jullie te zeggen hoeveel paar schoenen jullie hebben?
Meer vrouwen- of mamapraat? Je leest het op de blog!
Visuals: Shutterstock
