Laatst bedacht ik mezelf wat voor soort moeder ik eigenlijk ben. Zeker geen control freak, maar eerlijk gezegd wel een beetje een bemoeial. Dat realiseerde ik mij na het lezen van een interessant artikel over afstand houden. Zet je schrap voor wat opvoedadvies! 😉
Mijn aanpak
Als mijn kind mee wilde spelen met oudere kinderen en als zij daar geen zin in hadden, dan nam ik Otis mee aan de hand om hem ergens anders te laten spelen. Leek mij niet heel verkeerd, want je wilt niet dat je kind anderen ‘stoort’. Dat bleek toch misschien niet de beste manier voor kinderen.
Loslaten
Een groepje meiden waren in het bos een hut aan het bouwen. Een jongetje wat mee wilde spelen kwam enthousiast op hen af en begon gelijk met grote takken te slepen om de hut te verstevigen. Lief bedoeld, maar dit kwam vrij dwingend over op de meisjes, waardoor ze hem buiten sloten. Het resultaat was dat het jongetje zich huilend terug trok.
Toen een moeder deze situatie zag en zich ermee wilde gaan bemoeien (een beetje mijn stijl), hield een andere moeder haar tegen. Ze stelde voor om even af te wachten wat er zou gebeuren. Hier had ze waarschijnlijk ervaring mee…
Opvoedadvies
De gemoedstoestand van een kind verandert zo snel als het weer en binnen vijf minuten ging één van de meisjes op het jongetje af en vroeg hem of hij mee wilde spelen. Dat wilde hij wel en ze speelden met zijn allen alsof er niets gebeurd was. Zo zie je maar dat kinderen prima zelf bepaalde dingen kunnen oplossen, als ze die ruimte krijgen. De meiden leren dat er iemand verdrietig wordt als ze hem of haar niet mee laten spelen. De jongen leerde om te vragen of hij mee mag doen, in plaats van ongevraagd de leiding te nemen.
Zelfstandige peuter
Erg interessant en leerzaam vond ik, dus deze tactiek ging ik ook toe passen op mijn eigenwijze peuter. Een paar weken geleden probeerde ik het uit tijdens een dag aan het meertje. Twee jongens van een jaar of tien waren een bal aan het overgooien in ondiep water. Na ze een paar minuten te hebben bestudeerd vroeg hij: ‘Otis mag ook?’. De jongens reageerden niet en ik zag mijn kans schoon om het opvoedadvies uit te testen.
Het resultaat
Ik bekeek de situatie van een afstand en Otis keek mij een paar keer vragend aan. Toch liet ik hem het zelf oplossen. Guess what? Na een tijdje gaven de jongens hem de bal en mocht hij ook een keer gooien! Ik had een blije en trotse peuter, die geduldig had gewacht tot hij mee mocht doen. De grote jongens hadden ook een goed gevoel, omdat ze het kleine jongetje ook lieten gooien. Win win!
Trotse moeder
Deze trotse moeder besloot om dit opvoedadvies vaker toe te gaan passen! ‘Kom Otis, laten we naar huis gaan’. Helaas, meneer kwam niet en had andere plannen. Ik hoop niet dat hij dezelfde tactiek op mij gaat toepassen… Zoek het lekker zelf uit mama!
