Ik weet het zeker.. Mijn zoon is telepatisch! Binnen één van deze drie fases wordt hij echt altijd wakker, standaard rond de tijd dat ik naar bed ga… Fase 1: ik zit op de bank en DENK alleen maar dat ik naar bed wil gaan! Heb ik deze fase goed doorstaan (oftewel: hij slaapt nog), dan sluip ik naar boven naar de badkamer met een hink-stap-sprong om zo de derde (krakende!) tree van de trap over te slaan. Vervolgens ik sta te douchen of ik bedenk mezelf net dat ik mooi even tijd heb om mn nagels of wenkbrauwen te doen: wakker! Dat was fase 2. Mocht dat wonderbaarlijk ook goed gegaan zijn en ik weet stilletjes in bed te kruipen, na nog even een liefdevolle blik in het bedje te hebben geworpen, dan wordt hij standaard binnen 10 minuten wakker. Hoe is het mogelijk?! Ja, die navelstreng is echt doorgeknipt, maar hij voelt het gewoon! Heb ik dat?!
De huidige status is dus dat Otis nog steeds niet doorslaapt ’s nachts. Als hij wakker wordt begint hij standaard gelijk keihard te huilen en dan neem ik hem bij mij in bed. Hij probeert zelf weer in slaap te vallen, maar hij is zo ongeduldig dat het hem niet snel genoeg gaat. Dat betekent: hij ligt 10-15 seconden stil en als hij dan niet gelijk in een diepe slaap valt dan gaat hij draaikonten. Als dat ook te lang duurt gaat hij spelen: aan mijn gezicht frutselen, met de speentjes rammen of gezellig kletsen. Ik sta op de negeer-stand, zodat hij zich wel realiseert dat hij moet gaan slapen. Niet dat hij zich daar wat van aantrekt overigens… Zo is hij standaard elke nacht een paar uur wakker. Meestal is het ruim 2 uur, een enkele keer heb ik geluk en is het 1,5 uur, maar met pech kan het wel 4 uur duren. Dan zijn we er nog niet, want de rest van de nacht wordt hij elk uur wel een keer wakker en begint hij gelijk hard te huilen. Gelukkig kom ik al een heel eind met een speentje en slaapt hij dan meestal na 5 minuten weer.
Het is dus nog steeds heftig! Het plastic onder z’n bed is ondertussen weg, net als het kristal. Ik heb mij er een beetje bij neergelegd, omdat ik niet meer zo goed weet wat ik kan doen. Ik heb zoveel geprobeerd, maar ik ben eigenlijk een beetje probeer-moe. Het is wat het is en ik hoop dat hij op een dag de rust vind om lekker door te slapen ’s nachts. Die goede nachten gaan een keer komen en komen ook elke dag steeds een beetje dichterbij… Ik hou jullie op de hoogte!
