Geen idee hoe dat bij jullie is, maar hoge eisen stellen aan mezelf komt nogal vaak voor. Eerlijk gezegd maak ik het mezelf soms behoorlijk lastig en dat is dodelijk vermoeiend.
Lunatic
Ik voel me soms een behoorlijke lunatic. Ik heb natuurlijk geen standaard 9:00 tot 17:00 baan, dus ik werk aan de blog en You and Mini op de momenten dat Otis op de opvang is en als hij slaapt. Dat zijn de momenten dat ik ook echt MOET werken van mezelf, er is namelijk altijd wel wat te doen. Ook al lukt het op zo’n moment soms niet en weet ik dat ik beter een avondje kan overslaan of een break kan nemen, toch doe ik dat niet en blijf ik geforceerd proberen iets eruit te krijgen. Geloof het of niet, maar ik vind het namelijk ‘zonde van mijn tijd’ om die break te nemen die je soms nodig hebt. Nu ik dit zo beken, denk ik ook zelf: wat een idioot!
Hoge eisen stellen
Als ik dan een keer iets loslaat en bijvoorbeeld denk: deze week is zo druk, ik sla een keertje het schoonmaken over, dan irriteer ik mij in de dagen erna weer aan de rommel. Ik zweer het, het is dodelijk vermoeiend om van die hoge eisen aan jezelf te stellen. Begrijp mij niet verkeerd hoor, het grootste deel van de dagen gaat alles goed en heb ik alles onder controle. Er zijn echter van die dagen, vandaag was er zo één, dat je een hele dag de tijd hebt om veel werk gedaan te krijgen en dat het dan niet lukt. Je raad het al, dat frustreert mij.
Onnodige stress
Die frustraties slaan natuurlijk nergens op. Je doet wat je kan en die frustraties leveren alleen maar stress op. Laat ik dat nu net niet kunnen gebruiken! Ik wacht dus niet met mijn goede voornemen tot het nieuwe jaar, maar ik begin gewoon wanneer het nodig is: NU! Bij deze neem ik mij voor om:
- niet meer zo streng te zijn voor mezelf
- breaks in te lassen in plaats van geforceerd doorwerken
Zo, deze lunatic heeft zelfs deze rotdag nog om weten te toveren in een blog. 😉
