Sommige dingen doe je gewoon. Dat hoort zo. Bijvoorbeeld douchen, tanden poetsen en handen wassen. Klinkt heel redelijk toch? Niet vanuit de optiek van mijn kleine dictator Otis….
Basisbehoeften
De grootste basisbehoeften uit het leven weet het kleine spook al goed te omzeilen, namelijk eten en slapen, waarvoor uiteraard mijn lichtelijk gefrustreerde complimenten. Natuurlijk geef ik toe dat ik soms een sperziboon of ook al is het maar gewoon een broodje in dat kleine giegeltje wil proppen omdat ik mij zorgen maak, maar dat doe ik natuurlijk niet. Dat is niet pedagogisch verantwoord en een eet trauma wil ik voorkomen. Het gevolg is wel dat meneer bij iedere bes bijna een staande ovatie krijgt alsof hij zojuist een wedstrijd frikandellen eten heeft gewonnen. Het andere uiterste, I know, wat moet ik anders?
Tandenpoets gedoe
Het zal je niet verbazen, maar tandenpoetsen is ook geen hobby van Otis. Zolang hij zelf mag ‘poetsen’ is het allemaal nog leuk en grappig. Meneer gaat netjes op de bank zitten en de tandenborstel met tandpasta wordt nog net niet op een gouden dienblaadje aangereikt. Meneer kauwt, kwijlt en maakt poets geluiden, maar daar blijft het wel bij. Het resultaat is dat er standaard overal tandpasta vlekken zijn, maar daar kom ik nog overheen. Helaas voor meneer moet ik het hierna toch ook nog echt even zijn tandjes komen poetsen, maar dan voor het ‘eggie’. Met dat temperament kan hij aardig tegensputteren, dus mijn tactiek is dat ik bovenop hem ga zitten (yep, zonder gewicht uiteraard). Met mijn benen klem ik dan zijn armpjes vast, in de ene hand de tandenborstel en de andere hand vrij om zijn koppie te besturen val ik aan als een adelaar. Secuur en snel probeer ik al die 8 tanden in een recordtijd te schrobben. Hij gilt en sputtert alsof ik ze alle 8 zonder verdoving eruit trek, maar hij moet toch weten dat als hij een beetje meewerkt dat het dan in 30 seconden gebeurt kan zijn.. Nee hoor, hij blijft zich twee keer per dag verzetten met al zijn energie om dat vreselijke ritueel te ontlopen. Van alles heb ik al geprobeerd. We zingen liedjes ’this is the way we brush our teeth…’, televisie als afleiding, spelletjes ervan maken met mondje open en dicht, maar snuggere Henkie trapt er niet in.
Gevoel voor drama
Hopelijk komt er een dag dat het went, maar met deze bonk aan testosteron kan dit nog wel even gaan duren. Jammer voor hem, maar voorlopig ben ik nog steeds groter en sterker, dus dat zet ik in zolang ik kan ;-). Hij zal er niets aan overhouden, want het moment dat het achter de rug is lacht hij alweer en krijg ik kusjes, dus van een flinke portie drama is de kleine terrorist niet vies. Dan maar dagelijks tandpasta knieën van mijn kleine drama-king!
