Ik hoorde het Otis voor het eerst zeggen en was best verbaasd. Aan de andere kant wist ik dat dit moment een keer ging komen. ‘Ik wil niet mee met mama, ik wil bij papa blijven’. Het gaat om een jongetje van net vier, maar toch is het lastig. Welkom in de wereld van gescheiden ouder struggles!
Bij papa
Zijn vader bleef in Dubai wonen, toen Otis en ik, toen hij vier maanden oud was, terug gingen naar Nederland. Zijn vader kwam iedere zes tot acht weken naar Nederland voor werk en toen zagen ze elkaar. Best weinig natuurlijk. Sinds afgelopen september woont zijn vader weer definitief in Nederland. Voor allebei is dit natuurlijk super leuk en belangrijk voor het opbouwen van de band. Vanaf dat moment ging zijn vader een groter deel uitmaken van zijn leven en konden ze een normale vader en zoon band gaan opbouwen.
Vader en zoon
Als Otis bij zijn vader is gaat alles goed. Ze doen leuke dingen, hebben plezier en genieten van elkaars gezelschap. Ze zijn erg hecht geworden in die korte tijd en gaan veel naar de dierentuin, het kindertheater of het zwembad. Dat is natuurlijk logisch, want als je elkaar om het weekend ziet dan is het feest! Ook luistert hij goed als hij bij zijn vader is, dus iedereen blij.
Veranderingen zijn moeilijk
De laatste twee maanden is er iets veranderd. Ze hebben het nog steeds erg leuk en de band is close. Alleen als ik hem kom ophalen, dan wil hij dus niet meer mee naar huis. Hij mist papa zo, hij wil bij papa blijven, bij papa wonen en dat soort uitspraken gaan gepaard met gehuil. Regelmatig moet ik hem huilend afvoeren en kost het hem echt even tijd (een kwartier tot half uur) om dat moment met zijn vader af te sluiten. Het is een erg gevoelig jongetje en hij heeft hier duidelijk moeite mee. Ik wist natuurlijk dat dit een keer zou komen. Wat wat ik ermee aan moet? Ik heb geen idee.
Gescheiden ouder struggles
Naast het regelmatige drama als ik hem kom ophalen is hij ook nog eens zichzelf niet als hij thuis komt. Dit duurt dus twee tot drie dagen en geen half uur helaas. Hij is opstandiger, luistert slecht, gaat overal tegenin, wordt sneller boos en het duurt lang om zijn gevoel van zich af te schudden. Hij is ook vier jaar en gaat pas naar de basisschool, wat natuurlijk ook een nieuwe en grote verandering is. De overgang van ‘leuke-dingen-doen’ bij papa, naar het ‘huis-met-regels-en-dagelijkse-dingen’ bij mama is hem blijkbaar teveel. Ook al heeft hij bij zijn vader ook regels, bij mij is hij de meeste tijd. Dit is ook de tijd dat we naar school gaan, afspraken hebben en op tijd moeten komen. Uiteraard wordt er ook veel gespeeld en zijn er zat leuke dingen, maar misschien is het thuis toch wat strenger?
Emotie overload
Die arme kleine man weet zich geen raad met zijn emoties. Hij wordt in de twee tot drie dagen nadat hij terug is van zijn vader erg snel boos en hij luistert slecht. Hij gedraagt zich opstandig en eerlijk gezegd, vind ik dat best zwaar. Voor Otis vind ik het super zielig, maar voor mezelf vind ik het ook moeilijk om hiermee om te gaan. Ik ben een paar dagen bezig voordat er weer rust in de tent is en dit vergt veel geduld en energie.
Vaker zien, maar hoe dan?
Zijn vader wil Otis nu vaker zien. Op zich iets wat ik alleen maar toejuich en leuk vind. Ware het niet dat ik met de gebakken peren zit. Ik heb thuis een jongetje wat niet weet waar hij het zoeken moet, met de nodige spanningen en irritaties in huis. Voor ons geen fijne situatie, dus hoe gaan we dit oplossen?
Wij hebben dus maar weer contact gezocht met onze kinderpsycholoog en mediator om te kijken hoe we hiermee om moeten gaan. Wat is het beste voor Otis en de huidige situatie? Ik hoop dat zij ons hierbij kan helpen. Is deze situatie herkenbaar voor andere gescheiden ouders? Wat doen jullie hiermee? Ik hoor het heel erg graag!
Meer gescheiden ouder praat? Je leest het op de blog!
Visuals: Shutterstock
