Ik ken bijna niemand die zegt dat opvoeden een makkie is. Degene die dat wel zeggen geloof ik niet. Voor de buitenwereld lijken ze misschien perfect, maar ook zij zullen vast wel eens met kastjes gooien (check!) of blij zijn dat het bedtijd is (check!). Mijn Otis heeft bijna de officiële peuterleeftijd bereikt en daar hoort bepaald gedrag bij. Wellicht herkenbaar of een handige voorbereiding op wat komen gaat… Het geleuter van een peuter.
1.Netflix
Op ieder programma ‘Nee’ zeggen, maar niet zeggen wat je dan wel wilt zien. Als het gewenste programma dan eenmaal gevonden is, na alle favorieten na te lopen en de apple tv die er alweer 3 x eruit geknalt is… Hallelujah, een redding in de wereld van deze single moeder! Een moment dat je (soms) gewoon kunt koken. Nou ja, iets snels klaarmaken of opwarmen telt tegenwoordig ook…
2. Techniek
Als meneer Little Baby Bum wil zien dan is hij daar heel duidelijk in en dit is meestal tijdens het eten. I know, nooit gewild, maar als ik moet kiezen tussen een paar hapjes door het kind en zelf ‘op mijn gemak’ kunnen eten óf een gillend kind die geen hap eet en mama dus ook niet, dan ben ik bang dat ik voor de eerste optie kies. Fuck de principes! Mister funky face heeft totaal geen boodschap aan het feit dat de batterij op is, dat is dan echt mijn probleem. Ipad leeg én Iphone leeg? Dat gebeurt je maar één keer en daarna hangt alles continue aan de stroom. Alles om weer een driftbui te voorkomen!
3. MIJN!
Ja Otis, ik ben jouw mama. Denk maar niet dat het oké is om iets te zeggen tegen andere kindjes op de opvang. Dan wordt ik al hard in mijn hand geknepen, bij interactie krijg ik een dodelijke blik en oh wee als ik iemand help met een losse veter… Dan is het brullen. De gewenste tactiek is dus met oogkleppen op het kind afleveren en volgens de routine als de koningin uitgezwaaid worden door de hele klas. Kijkend naar Otis uiteraard, anders gaat het op het laatste moment alsnog mis…
4. Koekie
Die kleine mensjes zijn verdomd slim. Hij weet dat als we in de supermarkt zijn dat hij dan koekies mag. Hem bezig houden door hem de boodschappen aan te geven die hij dan ordent (lees: vertrapt) in de kar en bij verveling een koekie geven. Dat levert je zo weer een paar minuten op, waarin je als een razende roelie de winkel door sjeest en hopelijk op tijd de finish behaald. Pas op… Controleer ALTIJD, maar dan ook ALTIJD of je koekies bij je hebt. Otis is namelijk in de veronderstelling dat er zich een oneindige voorraad in mijn tas bevindt en ‘Ze zijn op’ is niet het antwoord wat je wilt geven aan een peuter… Vooral niet in het openbaar!
5. Knuffel mij
Mister funky face is een echte knuffelkont en ik vind dat heerlijk. Het liefst wil hij de hele dag bij je zitten. Nee, niet naast je maar op schoot of als een aapje tegen je aangeplakt, zodat je over zijn rugje kunt kriebelen en hem kusjes kunt geven. Hoe graag ik dat ook de hele dag zou willen, in mijn leven bestaan er ook nog dingen als stofzuigen, wasjes doen, boodschappen halen etc. Werken doe ik al in mijn eigen tijd, laat dat duidelijk zijn. Het komt dus geregeld voor dat ik mijn eyeliner sta te tekenen met een huilend jongetje hangend aan mijn been of in een pan sta te roeren onder het ‘genot’ van Otis muzikale begeleiding van 300 decibel.
Hulde aan alle ouders met peuters! Jullie zijn helden! Het is een gelukkig een fase……toch?
