Een kind is nu eenmaal een kind en het zal inderdaad een keer vallen of zijn of haar hoofd stoten. Alleen zijn er die bepaalde ongelukjes, waar je echt van schrikt en die je als ouder zolang mogelijk wilt uitstellen… Vandaag hadden wij het eerste ongelukje te pakken.
Brokkenpiloot
Otis voldoet helaas aan de perfecte combinatie om brokken te maken:
- Hij is wild
- Zijn leven is één grote ontdekkingstocht (waarbij hij ALLES wil uitproberen)
- Hij luistert niet altijd even goed (als ik heel eerlijk ben)
Toch heeft hij zijn eerste ongelukje met drie en een half jaar nog aardig weten te rekken!
Het eerste ongelukje van je kind
Met een ongelukje bedoel ik hier een situatie waarbij:
- Het kind zich echt heel erg bezeert en dus langer gilt dan tien minuten
- Waarbij jij je ook zorgen maakt of er ook echt iets kapot is
Toen meneer de grote zware houten la uit het tv meubel (die overigens vol zit met spelletjes en puzzels, dus echt LOEI ZWAAR) in plaats van dicht schoof op zijn inieminie teentjes liet kletteren, was het dus wel even paniek hier in huis…
Schrik bij het kind én jezelf
Ja, Otis was gewaarschuwd bij die zware lade en moest hem daarom dichtduwen van mij, maar eigenlijk was ik ervan overtuigd dat er een stopper op zou zitten. Zo’n ding, waardoor de la er NOOIT uit zou kunnen vallen. Dat was dus niet zo. Na die grote klap volgde er dus een ongelofelijk gehuil wat door merg en been ging en heel erg lang aanhield. Ik was echt bang dat al zijn teentjes gebroken waren, want die la is echt een killer natuurlijk vanaf 30 centimeter hoog op die kleine frummel tenen. Na het bekijken en koelen van de tenen wilde ik gelijk de dokter bellen, maar ik moest wachten tot het harde huilen ophield. Dat duurde dus echt 30-45 minuten, waardoor ik alweer vreselijke scenario’s in mijn hoofd haalde. Is dat moeder eigen?
Eindelijk… de sisser waar het mee afliep
Na lang plakken bij mama en de Mickey Mouse washand met ijsblokjes erin leek meneer een paar uur later weer wat praatjes te krijgen. Ik moest zijn tenen in de gaten houden of ze erg op zouden zwellen en of ze verkleurden en dat viel gelukkig reuze mee op wat beurse tenen en mini nageltjes na (die er waarschijnlijk wel af gaan vallen, jakkes!). Sterker nog, aan het einde van de dag liep hij alweer, hetzij moeilijk op de zijkant van zijn voetje, door het huis.
Gelukkig! Dat liep met een sisser af… Het zal zeker niet de laatste keer zijn. Ik hoop dat hij ervan geleerd heeft en zijn tenen én de zware lades goed in de gaten gaat houden!
