Voor je het weet heeft je kleine baby zijn of haar eerste verjaardag. Deze eerste verjaardag is heel erg bijzonder vond ik zelf. Otis werd vorige week 1 jaar en die dag heb ik alles weer een beetje opnieuw beleefd. Vorig jaar kwamen we om deze tijd aan in het ziekenhuis en NU werden mijn vliezen gebroken etc. Uiteraard met als klap op de vuurpijl wat tranen exact om 14:34, yes toen werd mijn allerliefste spookie geboren.
Weken van tevoren beginnen de kriebels al… De uitnodiging maken, een lijstje maken met mensen die je uit wil nodigen, wat voor kado krijgt hij en hoe dichterbij het komt gaat het meer over boodschappenlijstjes en hebben we wel genoeg (ja, er is altijd teveel)!
Dan is de dag van het eerste verjaardagsfeest aangebroken. Maak je borst maar nat!! Uiteraard had ik de avond van tevoren alles al versierd en klaargezet (met hulp, waarvoor dank!) en op de dag zelf ben je er netjes een half uur van tevoren. Ja, ik vond het verstandig om het ergens anders te vieren, om de ‘schade’ zoveel mogelijk te beperken, weer een stress-factor minder op de dag zelf. Snel de koffie in de pot en wat laatste ballonnen ophangen! Mensen druppelen binnen en ik heb het allemaal nog goed onder controle. De jassen mogen in de gang, je voert een gesprekje en pakt samen met het schurkie de kadootjes uit. Hoezee, alles gaat volgens plan!
Maar dan komt hier het moment waar het mis gaat: de taart moet aangesneden worden. Tip van mij: besteed dit alsjeblieft uit! Ten eerste: hoe snij je een taart in gelijke stukken?! Ik begin altijd vrij goed en hak dapper verder, maar op het eind worden het of hele grote stukken of hele kleine. Wat is er mis met mijn ruimtelijk inzicht? Alles!! Op dit moment stroomt de visite binnen en sta ik met een rood hoofd de taart te verprutsen en daar heb ik ook nog mijn volledige focus bij nodig. Mijn vrienden zien allang dat ik het totaal niet onder controle heb dus ze zeggen allemaal lief: zal ik het kadootje hier neerzetten? Graag, ik kom echt zo bij je hoor!! Die stapel ingepakte kado’s wordt groter en groter en de taart…tja niemand ziet vast dat het ongelijke stukken zijn. Hopla op een bordje, vorkje erbij en uitdelen.
De visite ziet de stress in mijn ogen en vragen lief of ze kunnen helpen. Uiteraard zeg ik standaard: nee joh ik heb alles onder controle (what am I thinking?!). Degene die mij goed kennen helpen gewoon, want ze weten dat ik altijd nee zeg en daar ben ik stiekem heel erg blij mee! Op een bepaald moment is dus de taart uitgedeeld, loopt er een tante foto’s te schieten en maken 3 anderen schalen met een hapje. Pfieuw, Otis en ik kunnen de achtergelopen tijd inhalen als we nu de kado’s gaan openmaken. Uiteraard wordt hij onwijs verwend! Dan komt het volgende dilemma: wat heeft hij precies gekregen van wie? Erg belangrijk voor in het plakboek!! Gelukkig kom ik al een heel eind door de kaartjes die erop zitten en de manier van inpakken!! Uiteindelijk twijfelde ik nog tussen 2 dingen, maar ik ben eruit en kan overhoord worden!!
Om 17:00 gaat iedereen weg en beginnen we met opruimen. Dat is gelukkig met een uurtje klaar en dan snel inpakken en naar huis. Zoals visite Marc heel goed verwoordde over het onderwerp kinderverjaardagen: over je heen laten komen, schade beperken en daarna languit op de bank!
Dat laatste kon nog niet want ’the day after’ moest er getrakteerd worden op hoe wij noemen ‘het schooltje’ aka het KDV. Dat is een leuke want de traktatie moet gezond zijn en eetbaar voor kinderen van 0-4 jaar. Na heel wat gegoogle kom je al gauw uit op iets met danoontjes of iets met aangeklede bananen. Uiteraard ben ik te eigenwijs om gewoon standaard iets van internet te plukken en braaf de instructies te volgen. Vet irritant, dat heb ik ook met recepten. Ik denk dat ik het beter weet dus ik geef er altijd mijn eigen draai aan, terwijl ik toch echt geen kok ben. Anyways, aangeklede bananen it is, maar dan geen cowboys maar batmans. Bananen compleet met masker en wapperende cape. Het vleermuislogo moest ook nog op de borst komen maar ik kreeg met geen mogelijkheid iets op een banaan vastgeplakt en heb nu nog de resten secondenlijm op mijn vingers.. Dan wilden we ze ook niet gewoon op een schaal, nee ze moesten rechtop staan in een doos.. Leuk klusje waar we in totaal drie (!) avonden mee bezig zijn geweest. Volgend jaar ga ik dat anders doen, zeg ik uiteraard nu heel vastberaden…
We hebben het weer achter de rug. De eerste verjaardag was bijzonder, gezellig, feestelijk, emotioneel, druk en stressen, maar ik had het voor geen goud willen missen!
