Lieve nachtrust,
Excuses
Laat ik eerst beginnen met je mijn oprechte excuses aan te bieden. Vroeger, in de tijd voordat ik moeder werd, heb ik mij nooit gerealiseerd hoe waardevol je bent. Ik ben nooit een uitslaper geweest, maar ik presteerde wel het beste op een nacht van 7-8 uur slaap. Je was voor mij vanzelfsprekend. Logisch dat je je niet gewaardeerd voelt.
Je hebt mij verlaten
Je hebt mij alweer bijna 3 jaar geleden verlaten. Gewoon, zomaar abrupt zonder iets te zeggen. Van de ene op de andere dag was je vertrokken en liet je mij verslagen achter. Wat gaat de tijd snel en wat snak ik soms terug naar de tijd dat jij er voor mij was. Als ik toen wist, wat ik nu weet, dan had ik je iedere dag de hemel in geprezen.
Les geleerd
Ik heb mijn lesje wel geleerd en zie in hoe belangrijk jij bent. Aan de andere kant heb ik ook leren leven zonder jou. Geloof het of niet, ik functioneer prima met 4-6 uur slaap, onderverdeeld in 3 stukken. Knap he? Er liggen tegenwoordig standaard twee theelepeltjes in de vriezer. Die houd ik in de ochtend onder mijn ogen, om van mijn weekendtassen wat compactere clutches te maken. Dat staat toch net wat prettiger. Kortom, ik red het ook prima zonder jou, maar dat betekent niet dat ik je niet mis.
Till we meet again
Met deze brief en mijn openheid, hoop ik toch dat ik de deur weer een beetje op een kier heb gekregen. Wie weet kom je mij één dezer dagen wel weer eens opzoeken. Gewoon, for old times sake. Oude vriendschap verroest niet, dat werk. Als ik heel eerlijk ben, dan hoop ik dat je op een dag bij mij terugkomt, mij stevig vasthoudt en mij nooit meer verlaat. Ik wil je niet afschrikken, want ik weet dat je niet houdt van claimen. Toch is dat een stiekeme droom van mij.
Nachtrust, goede oude vriend, weet dat je hier altijd welkom bent. Ik ben er voor je en ontvang je met open armen als de tijd rijp is.
Liefs,
Claudia