Daar ga je dan.. Op weg naar het ziekenhuis, wetende dat je terug komt met je kindje. Een heel gek idee is dat! Ik zou ingeleid worden, omdat de baby zijn buikje ondertussen 3 weken achterliep in de groei en ze niet langer wilde wachten. Tijdens je zwangerschap kun je rondleidingen in verschillende ziekenhuizen doen en bepalen waar je wilt bevallen. Daar ‘reserveer’ je ook echt van tevoren. Je krijgt een eigen kamer die gedurende 3 dagen van jou blijft met een bed, slaapbank, badkamer, babybedje etc. De nacht voor de bevalling breng je in het ziekenhuis door, zodat ze jou en de baby kunnen monitoren. Ook wordt er alvast een pil ingebracht, zodat ze de volgende ochtend gemakkelijk je vliezen kunnen breken.
De volgende ochtend werden om 8:00 mijn vliezen gebroken en ik moest wat rondjes gaan lopen. Om 9:30 werd ik naar de ‘bevalkamer’ gebracht en aangesloten op de wee opwekkers. Steeds werd dat opgevoerd dus op een gegeven moment wist ik genoeg als de zuster weer binnen kwam en achter mijn hoofd aan het rommelen was… Oh nee, daar gaan we weer. Om 12:30 werd het vrij heftig en ik vroeg naar de ontsluiting. De zuster zei dat ik nog maar op 4 cm zat en dat het nog wel 8 uur kon gaan duren in totaal. Excuse me? Acht uur ga ik niet meer volhouden, dus ik informeerde naar een ruggenprik. De anesthesist zat in een operatie en dat kon nog wel even duren… Top! Dan maar aan het lachgas, waar ik overigens weinig van merkte. Dat het heftig was klopte wel, want een uur later had ik volledige ontsluiting! Nice! Laat die anesthesist dan ook maar zitten! Dat was dus om 13:30 en mijn gynacoloog werd gebeld. Ik kreeg al persdrang en moest dat een half uur wegpuffen totdat ze er eindelijk was. Nou ja, aan puffen doen ze daar niet echt, meer gewoon focussen op je ademhaling. He he, daar was dokter Rosalie dus daar gaan we… Ruim een half uur later is onze lieve Otis geboren! Helemaal gezond en een prachtig mooie ervaring! Hier voor de verandering dus geen horror, schreeuwen dat je niet meer wil en uitscheuren tot achter je oren. Vredig bevallen kan dus echt!! Ik had het door alle verhalen als vreselijk en ondragelijk verwacht, maar dat viel mij onwijs mee. Ik zou het serieus zo weer doen! Wellicht scheelt het dat hij nog geen 2900 gram was…
Dan wordt je teruggebracht naar je eigen kamer en daar gebeurt alles, inclusief fysio en lactatie deskundige. Ook wordt alles uitgelegd qua verzorging van de baby. Je verblijft daar na de bevalling 2 nachten met je kleintje en als alles goed gaat mag je naar huis. Er is hier geen standaard kraamhulp, maar wat sommige doen is een Doula laten komen (dit is vergelijkbaar met de kraamhulp) en veel expats hebben een maid in huis die veel uit handen neemt. Wij hadden bewust geen maid en toen wij uit het ziekenhuis kwamen, waren mijn ouders er 10 dagen om bij te springen. Daarna kwam mijn schoonmoeder 10 dagen, dus de eerste periode zijn we goed doorgekomen. Dan is je kleintje 3 weken oud en ben je voor het eerst met zijn drieën en gaat het echt beginnen…
