Ik weet niet beter dan dat ik altijd met Otis samen ben. Alle leuke, maar ook alle pittige momenten komen alleen op jouw schouders terecht als single moeder zijnde. Dat is niet erg, ik weet niet beter. Toch zijn er natuurlijk best situaties dat ik snak naar een moment voor mezelf.
Kleine crew
Otis en ik zijn vanaf zijn geboorte onze eigen kleine crew. Wij tegen de rest van de wereld. We zijn een team, een duo en super close, zoals waarschijnlijk de meeste moeders zullen zeggen over de band met hun kind. Toch voelt het in ons geval nét even anders, omdat we elkaar nodig hadden en alles echt samen gedaan hebben. Just the two of us.
Moment voor jezelf
De vader van Otis is regelmatig in Nederland en dan gaat mijn grote liefde natuurlijk naar zijn vader toe. Dan zijn er wat momenten voor mezelf en hebben we het over zes uur op een dag dat ik niet bij hem ben. Je zal wel denken: die Clau gaat los, shoppen, naar de kapper, afspreken met vriendinnen, op terrassen hangen etc. Ja, op dat soort momenten kan ik weer even gewoon Claudia zijn, alleen is het niet zo simpel. Op deze momenten zoek ik afleiding.
Als mijn kind er niet is
Als mijn lieve aapie er niet is, dan voel ik mij onrustig, doelloos en zoekend. Waar ik dan eindelijk kan doen en laten wat ik zelf wil, ben ik eigenlijk niet meer mezelf. Ik voel mij leeg en geamputeerd zonder mijn kind. Dat zal vast niet gezond zijn, maar zo is het nu eenmaal. Ik zoek dus afleiding als mijn kind er niet is, als een gek aan het werk, afspreken, buiten de deur zijn, alles zolang ik er maar zo min mogelijk aan denk.
Kop in het zand
Ik ben er niet goed in, zonder Otis zijn, terwijl je zou denken dat het de normaalste zaak van de wereld is. Hopelijk is het gewoon iets dat went, daar houd ik mij maar aan vast. Gelukkig is hij nu nog klein, maar dat beloofd wat als hij op een dag het huis uit gaat, ik krijg spontaan rode vlekken in mijn nek… Ik probeer mijn eigen leven te leiden op de momenten dat Otis bij zijn vader is, maar dat gaat nog niet zo goed. Voorlopig mag ik van mezelf nog even keihard mijn kop in het zand steken en afleiding zoeken totdat het beter gaat. Koffie doen dan maar?
