Vooral degene die mij al een tijdje volgen weten dat ik een enig kind syndroom heb. Als enig kind zijnde die altijd broertjes en zusjes wilde, heb ik nu zelf ook één kind en als single moeder ziet het er niet naar uit dat daar binnenkort verandering in komt. Nu zie ik gelukkig zelf ook dat er zeker voordelen zitten aan enig kind zijn. Relativeren rocks dus daar gaan we dan!
1.Aandacht
Jij bent het kind in huis dus jij krijgt ook veel aandacht. Je hoeft dit niet te delen met broertjes of zusjes. Je bent eigenlijk een soort kleine prins of prinses. En hoewel met delen van aandacht natuurlijk niets mis is, hoef je er in dit geval niet om te vechten.
2. Jezelf vermaken
Hoewel mijn ouders altijd veel samen met mij ondernamen heb ik ook echt geleerd om goed alleen te kunnen zijn en mezelf te vermaken. Ik vind het prima en heerlijk om alleen te zijn en verveel mij eigenlijk nooit. Samen met anderen dingen doen is super leuk, maar alleen vind ik ook prima. Natuurlijk zal er tussen broers en zussen ook wel eens ruzie zijn, maar je kunt wel altijd op elkaar terugvallen en samen spelen. Toch anders…
3. Sociaal
Als wij op vakantie gingen had ik geen broertjes of zusjes om samen mee naar de speeltuin of het zwembad te gaan. Ook al was ik best een verlegen kind, had ik altijd binnen de kortste keren vriendinnetjes. Je leert gemakkelijk contacten te leggen, want je moet wel. Dit lijkt misschien zielig en zo voelde mij ook wel als ik in de speeltuin mijn prooi uitzocht, maar ik heb er wel wat van opgestoken!
4. Op eigen benen staan
Waar ik op de lagere school kinderen uit de klas nog wel eens hoorde zeggen ‘Ik haal mijn broer/zus erbij’, ben je als enig kind snel uitgeluld. Je moet je onenigheid met andere kinderen dus echt zelf oplossen. Goed voor je zelfstandigheid.
5. Delen
Het concept ‘delen’ komt pas buitenshuis aan de orde. Je hoeft niet met broertjes of zusjes te vechten om de afstandbediening, wie er met het lego mag spelen en wachten op de rode viltstift. Je doet wat je zelf wilt en dat is wel zo relaxed. Leren delen is uiteraard wat over te zeggen, maar gelukkig leer je dat ook op school en met vriendjes en vriendinnetjes.
Uiteraard is dit behoorlijk preken voor eigen parochie, maar ja wat moet ik anders? Ik kan moeilijk op mijn 33ste nog steeds blijven zeuren om broertjes of zusjes. 😉
